شنبلیله خشک

شنبلیله گیاهی است که با نام علمی Trigonella foenum-graecum شناخته می‌شود. اندازه‌ی این گیاه به حدود ۶۰ تا ۹۰ سانتی‌متر می‌رسد. برگ‌های سبز و کوچکی دارد و گل‌های سفید آن دارای غلافی است که تخم‌های کوچک و قهوه‌ای گیاه در آن قرار دارند. این گیاه بومی خاورمیانه است و به صورت گسترده در شبه‌قاره هند کاشت می‌شود. برخی معتقدند که مصریان باستان نخستین انسان‌هایی بوده‌اند که مزایای این گیاه را کشف کرده‌اند. در بسیاری از مقبره‌ها و آرامگاه‌های فراعنه‌ی مصر می‌توان ردپایی از شنبلیله پیدا کرد. هرچند این گیاه در اکثر نقاط دنیا کشت می‌شود،‌ اما خاستگاه اصلی آن هند است. البته در طب سنتی چین نیز از شنبلیله برای درمان ناراحتی های پوستی و بسیاری از بیماری‌های دیگر استفاده می‌شود.

در سال‌های اخیر شنبلیله تبدیل به یک ادویه‌ی خانگی نیز شده است که کمتر کسی از اثرات فوق‌العاده‌ی آن آگاه است. هرچند امروزه ممکن است در ساخت برخی از محصولات آرایشی و بهداشتی مانند صابون و شامپو نیز استفاده بشود. از سبزی ، پودر و تخم شنبلیله  در غذاهای هندی و کشورهای آسیایی به عنوان طعم‌دهنده‌ای فوق‌العاده استفاده می‌شود . و در ایران از شنبلیله خشک به وفور در غذاها استفاده میشود .

به‌طور خلاصه می‌توان گفت: شنبلیله گیاه مفیدی است که جنبه‌های کاربرد آن نیز بسیار گسترده است.

شنبلیله خشک در تهیه و طبخ انواع غذاها از جمله قرمه سبزی، سبزی پلو، کوکو، قلیه ماهی کاربرد دارد.

برای استفاده شنبلیله در قرمه سبزی باید مقداری از شنبلیله را آسیاب کرده و آنرا مثل نعنا داغ تفت بدهیم و حدود 15 دقیقه قبل از سرو خورشت آن را به خورشت اضافه کنیم

کافیه که فقط یکبار امتحان کنید و عطر و طعم غذاتون سرتاسر منزل رو در بر میگیره

دقت داشته باشید که اضافه کردن شنبلیله خشک به خورشت باعث تلخی نمی شود اما باید مراقب بود در موقع تفت دادن زیادی نسوزد

طبع شنبلیله : گرم و خشک است